کد مطلب:29968 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:44

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چگونه امتيازات جبري، عامل گسيختگي و جنگ و امتيازات تكاملي، عامل پيوستگي و صُلحند؟

با نظر به دلايل حسي و عقلي و همچنين با نظر به تجربه‎هاي طولاني در سرگذشت انسان‎ها، امتيازات جبري همواره عامل گسيختگي و جنگ بوده و امتيازات تكاملي عامل پيوستگي و صلح مي‎باشد.
نخست دليل حسي و عقلي اين مسئله را در نظر مي‎گيريم: امتياز جبري جلوه يا پديده و موجي از مادة ناخودآگاه است كه مانند مواد آتش‎فشاني از كوه برمي‎جهد و هرچه را كه در راه خود ببيند، به آتش مي‎كشد و خاكسترش مي‎كند.
اگر جريان دستگاه طبيعت و وضع انسان‎ها چنان بود كه هر فرد و جامعه‎اي از نوعي امتياز جبري برخوردار بود، براي ادامة همزيستي مجبور مي‎شدند كه امتيازات را تعديل نمايند، چنانكه در زندگي اجتماعي، همة افراد مجبورند كه از فعاليّت بينهايت مي‎خواهم‎هاي خود، به سود زندگي اجتماعي دست بردارند و آن را تعديل نمايند. ولي چنين نيست كه همة افراد و همة جوامع از امتيازات جبري برخوردار شوند، لذا هر فرد و جامعه‎اي امتيازي را كه دارا است، با تحريك عامل خودخواهي، آن را وسيلة پيروزي خود و شكست ديگران تلقي مي‎كند.
امّا دليل تاريخي اين مسئله، چنان روشن است كه احتياجي به گفتگو ندارد. تنها توجه به حق‎كشي‎ها و كشتارهاي نامحدود و بيشماري كه تاريخ در دسترس ما گذاشته، كافي است كه بهره‎برداري بشر را از امتيازات جبري در راه نابودي خويش اثبات نمايد.
بنابراين اگر يك اتحاد ايده‎آل ميان انسان‎ها برقرار نگردد، هر امتيازي حدّاقل به صورت يك عامل جنگ و تزاحم دست به كار خواهد گشت. تنها چنان اتّحاديست كه مي‎تواند امتيازات به وجود آمده را مانند امتيازاتي كه هريك از اعضاي پيكر يك انسان دارا مي‎باشد، قرار بدهد.

---

ترجمه و تفسير نهج‎البلاغه ج 1
آية الله محمدتقي جعفري